طرح بازیافت
باتریهای سربی اسیدی مجموعههایی کوچک برای ذخیره انرژی از طریق استفاده کنترلشده از واکنشهای شیمیایی هستند. براساس تحقیقات صورت گرفته از سوی دفتر بررسی آلودگی آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست، اینگونه باتریها به دلیل غیرقابل بازگشت بودن واکنشهای شیمیایی دارای دوره عمری مشخص هستند و پس از رسیدن به انتهای دوره عمری خود، با وجود محتوای فی بالا به ویژه سرب، غیراستفاده و فرسوده و در گروه پسماندهای ویژه تقسیمبندی میشوند. تحقیقات نشان میدهد بازیافت آنها و وارد کردن فاتی نظیر سرب، قلع، آنتیموان، آرسنیک و مواد آلی نظیر پلیپروپیلن حاصل از بازیافت آنها به چرخه صنعت امری اقتصادی است ولی به دلیل وجود خطرات مواد مختلف موجود در ساختار آنها به ویژه فات سنگین، رعایت اصول بهداشتی و زیست محیطی ، استفاده از فناوریهای نوین در جمعآوری و مراحل پیشبازیافت و بازیافت آنها ابداع شده است.
کارشناسان معتقدند اجرای بازیافت زیست محیطی و بهداشتی برای این پسماند های ویژه در کشور نیازمند درنظرگیری راهبردها و خط مشی هایی است که بر اساس اولویت های کشور تعیین و تعریف شده و باید در جهت تدوین چارچوبی قانونی برای جمع آوری، حملونقل و بازیافت باشد. باید توجه کرد که ایجاد سیستم جمعآوری تحت چارچوبی قانونی یکی از اولین مراحل مدیریت صحیح زیست محیطی
سرب یکی از فات گروه چهارم و ردیف ششم جدول تناوبی با ظرفیت ۲ و ۴ است که آلیاژ آن با فات مختلف نظیر آنتیموان، قلع، آرسنیک و برلیم کاربردهای وسیع در صنعت دارد که یکی از مصارف این ف کاربرد آن در ساخت
بررسیها نشان میدهد این
بر اساس تحقیقات دفتر بررسی آلودگی آّب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست، باتریها میتوانند به دفعات شارژ و مجدد بهرهبرداری شوند، ولی شارژ و تخلیه مکرر آنها موجب میشود صفحات آنها که از جنس اکسید سرب هستند ، به تدریج به سولفات سرب آلوده شوند که موجب کاهش و بالاخره توقف واکنشها میشود.
بعلاوه لایهای نیز شامل سولفات سرب، اکسید سرب و سرب فی در کف
این فرآیند به دلیل وجود فات سنگین، اسید سولفوریک و انواع پلاستیکها در صورت اعمال نشدن کنترل مناسب میتوانند برای محیطزیست و سلامت بشر خطرناک و عوارض زیست محیطی جبرانناپذیری را به دنبال داشته باشند.
متاسفانه بر اساس گزارشهای موجود، در بسیاری از موارد دیده شده است که بازیافت این
امروزه انواع فناوریهای نوین و روشهای مناسب بهداشتی و زیست محیطی در انجام فرآیند بازیافت